De euforie over het staakt-het-vuren tussen Israël en Hamas verhult grote onzekerheid over de toekomst van de Gazastrook en de vooral over de rechten van de Palestijnen onder het plan van Donald Trump.
Het akkoord dat vannacht werd bereikt, is slechts de eerste fase van een plan met drie stadia: een wapenstilstand, de ontwapening van Hamas en uiteindelijk de opbouw van een nieuw bestuur in de Gazastrook.
Voor de Palestijnen die maandenlang onder bombardementen leefden gloort eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Maar de toestand is broos, want niemand weet of het staakt-het-vuren standhoudt na deze eerste fase.
Vannacht werd zowel in Gaza als in Israël met blijdschap gereageerd op het akkoord:
Een belangrijk element in het plan is dat Hamas volledig uit het bestuur van Gaza wordt verwijderd. De controle over de veiligheid en het bestuur zou tijdelijk in handen komen van een internationaal orgaan onder leiding van de zogenoemde Peace Council, waarin ook Trump zelf en de voormalige Brits premier Tony Blair naar verluidt zouden plaatsnemen. Maar hoe het bestuur van de Gazastrook eruit zal zien en wie inspraak krijgt, is onduidelijk.
In elk geval zou de partij die in 2006 de verkiezingen won in Gaza en er sindsdien de macht had volledig uit het politieke landschap verdwijnen, en de vraag rijst hoe realistisch dat is. Voorstanders zien het als een noodzakelijke stap richting stabiliteit, critici waarschuwen dat het een machtsvacuüm kan creëren waarin de Palestijnen buitenspel worden gezet.
Zelfbeschikking als vertrekpunt
Marieke de Hoon, hoofddocent internationaal strafrecht aan de Universiteit van Amsterdam, wijst erop dat het "recht op zelfbeschikking" voor Palestijnen wel in het plan wordt genoemd, maar slechts als iets waar "naar gestreefd kan worden". "Het betekent in feite dat hun recht op zelfbeschikking niet wordt erkend, maar wordt vooruitgeschoven," zegt ze. "Dat is problematisch, want dat recht zou juist het vertrekpunt moeten zijn van elk vredesplan."
Zelfbeschikking betekent volgens De Hoon niet per se een eigen staat, maar wel dat Palestijnen zelf mogen bepalen wat er met hun grondgebied en toekomst gebeurt. "Dat is meermaals bevestigd door het Internationaal Gerechtshof. Dat het hier vaag en voorwaardelijk wordt geformuleerd, ondermijnt dat principe."
Internationaal bestuur en wederopbouw
Volgens De Hoon is het cruciaal dat Palestijnen zelf betrokken worden bij beslissingen over de toekomst van hun gebied. "Als dit bestuur niet inclusief wordt, loop je het risico dat Gaza verandert in een soort investeringsproject. Dan wordt er een modern Gaza gebouwd met glanzende torens, maar zonder echte zeggenschap of betaalbare woningen voor de mensen die er nu wonen."
Die zorgen leven ook bij Palestijnse organisaties. Zij vrezen dat het plan vooral voorziet in de Israëlische veiligheidsbelangen en de belangen van westerse geldschieters. In Gaza wordt cynisch gesproken over een "nieuwe skyline boven oude ruïnes", een herbouw zonder rechten, zonder politieke verzoening, en vooral zonder restitutie voor de slachtoffers van de oorlog.
Wantrouwen over vrede
Met de vrijlating van de Israëlische gijzelaars, die maandag moet worden voltooid, raakt Hamas vrijwel al zijn onderhandelingsmacht kwijt. In het plan is niet vastgelegd hoe de veiligheid van Hamas-leden of van de Palestijnse bevolking wordt gewaarborgd zodra het Israëlische leger zich heeft teruggetrokken tot de zogenoemde gele lijn. Dat voedt de vrees dat Israël later de oorlog kan hervatten onder het voorwendsel van veiligheid, wat bij vorige wapenstilstanden ook gebeurde.
Uren na het akkoord tussen Israël en Hamas lijkt de situatie in Gaza nog niet veel verbeterd, nog steeds zijn er explosies te zien, zoals hier in zuidelijk-Gaza:
Aan Israëlische zijde groeit ondertussen de politieke spanning. Premier Netanyahu noemde het "een grote dag voor Israël", maar ministers uit zijn rechtse coalitie, onder wie Bezalel Smotrich, hebben aangekondigd tegen te stemmen. Zij willen dat Israël, zodra de gijzelaars zijn teruggekeerd, doorgaat met de "vernietiging van Hamas". Voor Hamas is dat een reden voor groot wantrouwen.
Geen garanties
Hamas vreest dat Israël zonder internationale garanties het akkoord elk moment kan terugdraaien. De organisatie heeft herhaaldelijk gevraagd om toezicht door de VN of door de bemiddelende landen Qatar, Egypte en Turkije, maar in het huidige plan ontbreekt een mechanisme dat de veiligheid van haar leden of van burgers in Gaza garandeert.
Daarmee dreigt een herhaling van eerdere wapenstilstanden die maar kort standhielden. Zolang er geen duidelijke veiligheidsgaranties zijn, blijft de wapenstilstand voor Hamas een riskante gok, een keuze uit noodzaak, met de rug tegen de muur.